Special week 29: rouw

In de zomer heb ik geen tijd om iedere week nieuws te lezen en te schrijven dus doe ik geen gewone brieven. Want ik ga lezen (boeken dus en niet scrollen), spelletjes doen, wandelen, koken en lekker eten! Eerst een week op Ameland en daarna nog twee weken naar het Zwarte Woud.

Ik trakteer je dus de komende weken steeds op 'Holiday Specials'; zomeredities rondom een thema. En ik denk, ik begin gezellig, met het thema rouw.

Want volgens mij, zo zei ik ook in april op een avond over AI en het klimaat, zijn we veel te veel bezig met bedenken hoe we alle problemen in de wereld (AI, het klimaat, de zorg, de woningcrisis) kunnen oplossen, en te weinig met voelen hoe rot het allemaal is.

In mijn vak (dat ik ook na de vakantie weer ga geven op de VU, en waaraan jij ook kan meedoen!) heb ik deze slide zitten:

Dat gaat over hoe ik mij voel als ik denk aan gepersonaliseerd onderwijs. Stel je voor dat het echt helemaal 100% werkt en leerlingen echt alles van laptops kunnen leren... Waar laat dat mij dan? Wat bén ik dan nog? Ben ik niet meer dan een 'motivational hint system'? Dat maakt mij verdrietig, want leraar zijn is mijn identiteit en ik geniet ervan om dingen uit te leggen. Daaraan denken vergt voor mij een rouwproces, geen oplossing.

En ook in de wereld zoals die nu is, past rouw al wel. Ik mis de wereld waarin ik een stuk van een student kreeg, en er gewoon vanuit kon gaan dat die dat zelf geschreven had. Ik mis de wereld waarin Amerika nog voelde als een gewoon land, als een bondgenoot, het mag verdrietig voelen dat dat niet meer zo is (en misschien was het nooit zo), de wereld waarin we Wilders nog op de een of andere manier uit het centrum van de macht hadden weten te houden, de wereld waarin 1.5 graden opwarming heel misschien nog te halen was.

Dus is nadenken over rouw nodig, en daartoe drie vakantietips!

A real pain - Jesse Eisenberg (film)

Schitterende film over de holocaust, geregisseerd door, en starring Jesse Eisenberg (je weet wel, Mark Zuckerberg uit de Social Network). Ik tipte 'm ook al kort in mijn allerallereerste nieuwsbrief van week 3, toen ze nog onder de 1000 woorden waren, haha.

Het is een hele mooie film over intergenerationeel trauma, over familie, en over verantwoordelijkheid. Hoe moet je je verhouden tot verdriet in je familie, ben je verplicht om daar iets meer te doen? Of kan je je het ook gewoon naast je neerleggen?

Niet voor niets winnaar van twee Oscars (beste screenplay, beste bijrol)!

Plus, ben je net als ik een hele grote fan van Home Alone en kijk je die film iedere Kerst sinds 1990? Dan zit er een geniaal easter egg voor je in!

The wedding people - Alison Espach (boek, fictie)

(verwarrend genoeg wel in het Nederlands vertaald, maar ook onder de Engelse titel)

Wat een boek! Niet for the faint of heart; er zitten erg expliciete beschrijvingen van self harm in, maar het is werkelijk een pareltje. Alles wat pijn doet zit er in, scheiding, verlies van alle soorten familieleden, en een mislukte carrière, maar zo mooi en zo grappig verteld, en zo'n meeslepend verhaal waarin op het einde alles samenkomt.

The empathy diaries - Sherry Turkle (boek, non-fictie)

Bijzondere autobiografie van professor Sherry Turkle, die haar hele carrière bij MIT gewerkt heeft aan de relatie tussen mensen en computers. Ze is echt zo iemand waarvan je je afvraagt waarom je er als informaticus nog nooit van gehoord hebt. Haar boek, zeker de eerste twee delen, over hoe ze opgroeit in een gebroken gezin en hoe haar moeder en grootmoeder kort na elkaar overlijden terwijl zij zich juist aan het gezin probeert te onttrekken, is schitterend, en is ook weer een antwoord op de vraag in hoeverre je je familie moet ondersteunen en in hoeverre je juist je eigen pad moet trekken om ze trots te maken. Ben je net als Turkle erg geïnteresseerd in de verhouding tussen computers en mensen? Dan is ook het derde deel echt een aanrader.

Veel plezier met deze tips, volgende week een Holiday Special over de wetenschap!